Tijdens mijn studie raakte ik zwanger van een tweeling. Ik vond het leuk om moeder te worden, maar ook spannend. Ik was tenslotte pas 23 en studeerde nog. Toen mijn kinderen een paar maanden oud waren besloot ik mijn studie weer op te pakken en ze naar de opvang te brengen. Ik vond dit een goede oplossing, maar mijn omgeving dacht daar anders over. Zij vonden school, werk en moederschap niet samengaan. Hoe kon ik mijn jonge kinderen achterlaten op de opvang? Die vraag kreeg ik vaak te horen. Maar ik was jong, had ambities die ik waar wilde maken en wilde mijzelf verder ontwikkelen.
Uiteindelijk heb ik mijn opleiding niet afgemaakt. Ik ben gaan werken aangezien er brood op de plank moest komen. Toen ik onverwachts mijn baan verloor vond mijn omgeving het goed dat ik meer thuis was. Zo kon ik tijd doorbrengen met mijn kinderen. Voor mij was deze periode mentaal behoorlijk zwaar. Ik vond het lastig om hele dagen thuis te zitten. Ik had voor mijn gevoel niets meer te vertellen. Ik merkte dat m’n zelfvertrouwen achteruit ging.
Mijn kinderen merkten dat ik hierdoor niet goed in mijn vel zat. Ze stimuleerden me om weer aan het werk te gaan. Ze zeiden: ‘’Mama u heeft altijd gewerkt. Het is fijn dat u thuis bent als wij dat zijn, maar u heeft meer in mars.’’ Ik vond het mooi om dat terug te horen van mijn kinderen. Ik vind het belangrijk om een rolmodel te zijn voor hen en te laten zien dat het belangrijk is om je eigen geld te verdienen. Toen ik eenmaal weer werk had gevonden leefde ik helemaal op. Ik voelde me een ander mens. Ik kon ‘s avonds weer meepraten aan de keukentafel en investeren in mijn persoonlijke ontwikkeling en sociale netwerk. Ik hoop dat ik met mijn verhaal andere vrouwen kan inspireren en motiveren. Iedereen heeft power en kwaliteiten in zich. Als je die benut dan geeft je dat energie.